manyar. swat 🏡9493
Region: PK
Tuesday 12 March 2024 14:55:52 GMT
648
62
3
1
Music
Download
Comments
Fardol Khan :
🥰
2025-07-24 06:12:44
0
Wakil Zada :
😭😭😭
2025-05-28 14:34:05
0
Rahim Khan :
😂😂😂
2024-04-09 16:39:32
0
To see more videos from user @younaskhan9493, please go to the Tikwm
homepage.
![#pov : crush mo si jeo and hindi ka pinapansin.. until may pumorma sayo. (part 12) (y/n’s pov) last subject finally ended, and habang naglalakad kami palabas ng school, biglang bumuhos yung ulan. hindi lang basta ulan—yung tipong parang may galit yung langit. wala kaming payong, wala kaming masisilungan, kaya ayun, tumakbo kami ni jeo sa ilalim ng malalaking puno sa gilid ng kalsada. basang-basa na ako kahit ilang segundo pa lang. yung buhok ko dumikit na sa pisngi, yung uniform ko, halos dumikit na rin sa balat. sobrang lamig, pero somehow, yung kaba ko mas nangingibabaw. “shit,” bulong ko, nanginginig. bigla niyang hinubad yung jacket niya—yung black varsity jacket na lagi niyang suot—at isinampay sa balikat ko. “suotin mo.” napatingin ako sa kanya. “hindi, ikaw na lang. baka magkasakit ka—” pero pinutol niya agad. “ikaw na. kaya ko.” diretsong tono, walang drama, pero yung simpleng gesture na yun? parang buong mundo ko umiikot. nagpatuloy kami maglakad, basang-basa pa rin yung mga paa namin. hanggang sa dumating kami sa part ng kalsada na may baha. hindi sobrang lalim, pero enough para lumubog yung shoes. napahinto ako, natigilan. “hala, paano ‘to…” hindi na siya nagdalawang-isip. tumapat siya sa harap ko, bahagyang yumuko. “sakay.” “ano??!” “piggyback. dali na, lumalamig ka na.” parang automatic na umakyat ako sa likod niya kahit gusto kong magpakipot. hawak-hawak niya yung shoes ko sa isang kamay, ako nakayakap sa balikat niya. ramdam ko yung init ng katawan niya kahit pareho kaming basang-basa ng ulan. bawat hakbang niya sa baha, rinig yung lagaslas ng tubig, tapos yung tawa ni dongdong biglang nag-flash sa isip ko kasi parang cartoonish yung eksena. pero eto? hindi cartoon. totoo. “okay ka lang?” tanong niya, steady yung boses kahit mabigat na ako. “o-oo…” bulong ko, halos hindi lumalabas yung boses kasi sobra akong kinikilig. pagdating namin sa bahay nila, sinalubong kami ni tita janice. nagulat siya nang makita kaming parehong basang sisiw. “ayan na kayo! naku, y/n hija, mababasa ka pa sa ulan. dito ka na lang muna magpalipas, ha?” “tita, ayos lang po, baka abalahin ko—” “ano ka ba,” ngiti ni tita janice, sabay dampi ng tuwalya sa buhok ko. “delikado lumabas, lalo na may baha. dito ka na matulog.” nagsalita si jeo “sa room ko na siya. doon siya matulog. ako sa kwarto ni domeng.” parang kinurot puso ko. hindi na ako nakapalag. maya-maya, dumating si dongdong at si meimeina buhat ni tita. tuwang-tuwa agad si dongdong nung nakita ako. “ate y/n!! yay!!” tapos biglang binigay ni tita sakin si meimei. sobrang lambing niya, nakatingin yung baby ng malaki yung mata, tapos biglang ngumiti. “hello…” bulong ko, nahihiya pero natutunaw sa cute. naglaro kami sa sala—si dongdong nagtatakbo sa paligid habang hawak ko si meimei. ako mismo natatawa, parang nakalimutan ko yung lamig ng ulan kanina. (jeo’s pov) umakyat ako saglit sa kwarto para kunin yung tuwalya at extra shirt. pagbalik ko sa sala, tumigil ako sa pinto. andun si y/n, basang buhok, naka-jacket ko, hawak-hawak si meimei na tuwang-tuwa sa kanya. si dongdong naman nakadikit sa gilid niya, tumatawa ng malakas sa bawat joke na sinasabi niya. iba yung itsura niya doon. hindi yung kabadong y/n na nakikita ko sa school. hindi yung tipong lagi kong naririnig na nahihirapang magsalita pag kaharap ako. she looked… natural. parang bagay siya sa lugar na ‘to. hindi ko alam kung bakit biglang may sumikip sa dibdib ko. kanina lang, basa kami sa ulan, pareho kaming nilalamig. pero ngayon, siya yung dahilan kung bakit parang biglang naging warm yung bahay. at habang pinapanood ko siya tumawa kasama sila dongdong at meimei, na-realize ko—matagal ko na palang napapansin yung presence niya. yung simpleng effort niya sa music practice, yung way na nagba-blush siya kapag nahuhuli kong nakatingin. hindi lang ako umaamin sa sarili ko. pero ngayon, habang nakikita ko siya i realize na. bagay na bagay sya kasama ang pamilya ko… [ #jeremiahemmanuelong #jeremiahong #jeoong #fyp ]](/video/cover/7543646751404608786.webp)
![#pov : crush mo si jeo and hindi ka pinapansin.. until may pumorma sayo. (part 11) (y/n’s pov) after ng study session namin sa library, pakiramdam ko parang lumulutang ako. imagine, two hours na halos katabi ko si jeo, tapos bawat sagot niya, bawat lean in niya, parang mini heart attack. hindi ko alam kung na-absorb ko ba yung formulas or yung amoy ng pabango niya na nakamix sa scent ng library books. “tara na?” tanong niya habang nag-aayos ng gamit. simple lang yung boses, pero grabe yung effect. sabay kaming lumabas, at sa hallway, nakita nga namin si evangeline at grey na parang ready na mag-report sa chismis committee ng buong section. buti na lang mabilis yung reflex ko, kasi before ko pa mapaliwanag, siya na mismo yung nagsabi— “study date.” boom. napahinto ako. study DATE. hindi study SESSION, hindi tutorial. date daw. i swear, gusto kong yakapin yung lockers sa sobrang kilig. nagsimula kaming maglakad palabas ng gate, malamig na yung hangin, andun yung late afternoon vibe na parang lahat ng tao nag-uunahan pauwi. tahimik lang kami for a bit, hanggang bigla siyang nagsalita. “gutom ka na?” “h-ha? medyo,” sagot ko, trying not to sound too eager kahit kumukulo na tiyan ko. “street food?” casual lang tanong niya, parang wala lang. pero ako? nasa loob-loob ko, YES LORD THANK YOU FOR THIS BLESSING. naglakad kami papunta sa kanto malapit sa school, kung saan maraming nakatayo na food stalls. amoy fishball, kwek-kwek, isaw—lahat nandun. parang ang simple lang ng setting, pero sa akin, cinematic. “anong gusto mo?” tanong niya habang kumukuha ng stick. “ah… fishball. tsaka maybe… squidball?” sagot ko, medyo shy. tumango siya, tapos siya na mismo kumuha. mabilis yung kamay niya, parang sanay na sanay. kinuha niya ng ilang fishball, nilubog sa sawsawan, tapos inabot sakin. “ingat, mainit.” ayun na naman yung simple words niya na parang love confession sa tenga ko. kinuha ko yung stick, at habang kinakain ko, biglang may tumalsik na konting sauce sa gilid ng labi ko. nag-freeze ako. oh no. pero bago pa ako makapunas, siya na yung nag-abot ng panyo. hindi tissue, panyo. yung old-school na may initials embroidered sa gilid. “dito. gamitin mo.” my heart: DEAD. “t-thanks…” bulong ko habang pinupunasan yung labi ko, pilit na hindi tumitingin. nagpatuloy kami kumain. siya—steady, cool, parang normal lang. ako—nanginginig na parang nilalamig kahit pinapawisan na sa sobrang kaba. “masarap?” tanong niya. “oo… parang, the best,” sagot ko, tapos napangiti ako ng sobra. nagtagal kami doon, kumakain ng kwek-kwek at tokneneng. may time pa na sabay kaming umabot sa huling piraso ng kikiam, tapos nagkabanggaan yung stick namin. halos mahulog ako sa sahig sa sobrang kilig. “ikaw na,” sabi niya, at siya mismo yung nag-offer ng last piece sakin. seriously? this man. umupo kami sa maliit na bangko malapit sa stall, hawak yung softdrinks na binili niya. oo, siya yung bumili. hindi na ako pinabayad. “ako na,” sabi niya kanina, diretso lang. uminom ako ng konti, tapos napatingin ako sa kanya. for once, hindi siya nakatingin sa kung saan, hindi siya naka-earphones. he was looking at me. diretso. steady. “ano?” tanong ko, trying to play it off. he shrugged lightly. “wala. ang saya lang pala kumain ng street food minsan… lalo na may kasama.” OH. MY. GOD. gusto kong sumigaw. gusto kong i-message agad si evangeline at grey ng buong paragraph tungkol sa nangyayari. pero nakaupo lang ako doon, ngumingiti, habang pinipigilan ang sarili kong hindi mahulog ng tuluyan sa bangko. after naming kumain, naglakad kami pabalik sa sakayan. bitbit ko pa yung panyo niya kasi ayaw kong ibalik agad. parang may sentimental value na bigla. habang naglalakad, halos magkadikit ulit yung braso namin, and every time na nadadampi, para akong nai-electrocute. pagdating sa tapat ng tricycle stop, huminto siya. “ingat ka pauwi,” sabi niya, parehong tone kagabi, simple pero nakakabaon sa puso. “next time ulit.” HA [ #jeremiahemmanuelong #jeremiahong #jeoong #fyp ]](/video/cover/7543573476318154000.webp)
