අපි මුණගැහුණ අන්තිම පාර එයා හරි තදට මාව වැළඳගෙන හිටියා. ඊළඟ තත්පරේදි අපි වෙන්වෙන බව දැන දැනම එයා තවත් තදට මාව වැළඳගෙන හිටියා. ඒ මූසල පෙනුමක් තිබුණ පාළු පාරේ කොණකට වෙලා, යන්න දෙන්න වෙන බව දැන දැනම අපි දෙන්නම හරි තදට අපිව තව තවත් අල්ලගෙන හිටියා. පපුව හිරවෙලා හුස්ම ගන්න බැරිවෙන තරමටම ඒ මූසල හැඟීම තවත් තදට හිතට දැනෙද්දි මෙච්චර වෙලා මන් ඇඟිලි තුඩු අතර හිර කරලා අල්ලගෙන හිටපු එයාගෙ කමිසයේ කොන හිමීට අතහැරියා. ඒත් එක්කම වගේ ඒ ඉඟිය තේරුම් ගත්තු එයා මෙච්චර වෙලා හරි තදට අල්ලගෙන හිටපු මගේ උරහිස් හිමිහිට අතහැරියා. අන්න ඒ මොහොතෙදි අපි දෙන්නම ලොකු හුස්මක් පිට කලා. ඒ හුස්ම මොන තරම් බරයිද කියලා මේ ලෝකේ ඉන්න කිසිම මනුස්සයෙක්ට හිතාගන්නවත් බැරුව ඇති. ආහ් ඔයා දැන් එයාට යන්න දෙන්න ඕනි ! ඒ මොහොතේ මගේ වගේම එයාගේ හිතත් එහෙම කියන්න ඇති. "නෑ ඔයා එයාව තවත් තදින් අල්ලගන්න, එයාට යන්න දෙන්න එපා, මොන දෙයක් උනත් ඔයා එයාව ඔයා ළඟම තියාගන්න, එයා ඔයාට නැති උනොත් ඔයා ජීවත් වෙන මලමිනියක් ගානට වැටෙයි" අපි දෙන්නගෙම හදවත් ඒ වෙලාවෙ එහෙම කෑගහන්න ඇති. ඒත් ඒ මොහොතේ හදවතට වඩා බලවත් උන මොලය අපි හයියෙන් අල්ලගෙන හිටපු අත්වලට සංඥා කලා. "ඔය ඇති ! දැන් එයාව අතහරින්න" කියලා. ඉතින් හදවතින් නොවුනත් ඒ වෙලාවේ අපේ අත් අතහැරුනා. එකම එක තත්පරයක් මන් ඉස්සර වෙද්දී, ඊළඟ තත්පරේ එයා හරි තදට අල්ලගෙන, බඳාගෙන හිටපු මගේ උරහිස් හිමින් අතහැරියා. මට එයා දිහා බලන්න ඕනි උනා. ඒත් මගේ හිතේ එච්චර ශක්තියක් තිබුණෙ නැහැ. එයාගේ ඒ අසරණ මුහුණ දිහා බලන්න. මන් ඇස් කොනින් දැක්කා. එයාටත් මන් දිහා බලන්න ඕනි උනත් එයා එහෙම නොකල බව. මොකද එයා දන්නවා ඒ මොහොතේ මට ඕනි උනේ එයාගේ ඇස් මඟහරින්න කියලා. ඉතින් අමාරුවෙන් හරි මන් දිහා බලන්න හදාගත්තු හිත දරාගෙන එකම එක තත්පරයක්වත් එතැන තවත් ඉන්නේ නැතුව එයා යන්නම ගියා. එකම එක පාරක්වත් ආපහු හැරෙන්නේ නැතුවම. ඔව් මන් එහෙම හිතනවා. එයා එකම එක පාරක්වත් ආපහු හැරෙන්න නැතුව ඇති. හරියට මන් වගේම. අන්තිම පාරට හරි එයා දිහා ආපහු එකම එක වතාවක් හැරිලා බලන්න කියලා හදවත කොච්චර කෑගැහුවත් මගේ මුරණ්ඩුකමයි, ආත්මාර්ථකාමීකමයි ඒ හැමදේටම වඩා ලොකු උනා. ඒ නිසා වෙන්න ඇති එච්චර වෙලා ඇස්වල හිරකරන් හිටපු කඳුළු, කම්මුල් දිගේ ගලාගෙන යද්දිත්, පපුව හිරවෙන්න තරම් වේදනා දෙද්දිත් එකම එක පාරක්වත් එයා දිහා හැරිලා බලන්නේ නැතුව අඩි දහයක් විතර මන් ඉස්සරහට ඇවිදගෙන ගියේ. ඒ මොහොතේ හදවතට දැනුණ හැඟීම විස්තර කරලා කියන්න බැරි තරම් මහ වේදනාකාරී අමුතු මූසල හැඟීමක්. හදවත පිරෙන්න ආදරේ තිබුණත්, මුළු ජීවිත කාලෙම එයා ළඟ ඉන්න ඕනි කියලා හිත කෑගැහුවත් මන් එයාට යන්න කිව්වා. මන් එයාට යන්න දුන්නා. එතකොට එයා, කොච්චර මාව ඕනි උනත්, කොච්චර හයියෙන් මගේ අතින් අල්ලගන්න ඕනි උනත් එයා නිහඬවම යන්න ගියා. ඉතින් ආයෙමත් මට හිතුණා අපි කොච්චර නම් සමානද කියලා. ඒ මොහොතේදි ආයෙමත් මන් තේරුම් ගත්තා එයාව තරම් වෙන කවුරුත්ම මට නොගැලපෙන බව.❤️ ඉතින් එච්චරයි ! තව මුකුත් අහන්න එපා! එච්චරයි ! #foryou #trending #tiktok #foryourpage #fyppppppppppppppppppppppp #fyp #fypシ #sad #heartbroken #1m #pain #1millionaudition #mr_adi #explorewithadi #adiphotography #quotes @Sathsarani Rathnayake - @mr.adi_ds