@i__03__k0: #- ـيششهَد ﮼علي ربيي ❤️👆🏻 . #شلوم_بدويم📮 #explore #تصاميم_فيديوهات #تصميمي

﮼مشا؏ـر،مبعثرة🌿😴.
﮼مشا؏ـر،مبعثرة🌿😴.
Open In TikTok:
Region: IL
Sunday 23 June 2024 19:15:32 GMT
16798
1136
10
38

Music

Download

Comments

mzeonh558
؟ :
هلا
2024-06-24 03:09:00
1
3_.sh1
﮼الولهانۿ🌚🔥。゚ :
مسيكك🔥🔥
2024-06-23 20:11:37
1
3tb.818
3tb.818 :
مرحبب🤍🔥
2024-06-25 02:13:18
0
user7846706372690
خالد خالد :
😳😳😳
2024-07-17 09:28:24
0
user5aockg32xj
אחמד אבו עביד :
❤️❤️❤️
2024-07-14 21:55:15
0
kokez.medo.19
≺أومـم شٰـﯛﯢﺷۿٖهـه🦥🤍 . :
كذاب 😂😂😂😂😂😂😂 जसे की तुम्हकरतो जसे की कजसे
2024-07-03 23:24:30
0
a4_0o0
آلَآكہآبہر😿🥀 :
ممـَررحـبب🖤.
2024-06-24 10:00:42
0
To see more videos from user @i__03__k0, please go to the Tikwm homepage.

Other Videos

धेरैले प्रेमको विषयमा आआफ्नै परिभाषा दिइरहेका हुन्छन्। तपाईंलाई चाहिँ प्रेम भनेको के हो भन्ने लाग्छ?  जीवकै जीवनमा र मानिसको जीवनमा एउटा महत्त्वपूर्ण पक्ष हो– यौन र सन्तान उत्पादन। किनकि सन्तान उत्पादन नभईकन समाज नियमित रूपमा चल्दैन। त्यसको निम्ति उसलाई विपरीत लिङ्गीहरूबीचको यौनको आवश्यकता पर्दछ। त्यो यौन जीवनलाई व्यवस्थित बनाउनका निम्ति मानिसले विभिन्न अवधारणाहरू, व्यवहारहरू निर्माण गरेका छन्। त्योचाहिँ समाजको स्थिति जस्तो हुन्छ, त्यहीअनुसार निर्मित हुन पुगेको हुन्छ। त्यसकारण हरेक युगको प्रेमको परिभाषा फरक फरक हुन्छ।  जुन बेलामा परिवार, निजी सम्पत्ति वा राज्य जस्ता चिजहरू थिएनन्, जसलाई आदिम समाज वा आदिम साम्यवादी समाज वा विभिन्न नामले लिइन्छ, त्यस बेलामा निजी सम्पत्ति भन्ने थिएन। त्यतिबेला विपरीत लिङ्गीहरूबीचको सम्बन्ध भनेको स्वतन्त्रतामा आधारित हुन्थ्यो, आफ्नो इच्छामा आधारित हुन्थ्यो र त्यो स्थायी प्रकृतिको हुँदैनथ्यो। बच्चाहरू जन्मिन्थे र त्यो सिङ्गै कुलको बच्चा हुर्काउने जिम्मा हुनपुग्थ्यो। कसैको व्यक्तिगत बच्चा भन्ने हुँदैनथ्यो। त्यहाँ बाबुहरू प्रष्ट नचिनिने र आमाहरू मात्रै चिनिने भएको हुनाले आमाको नामबाट नै बच्चाहरू हुर्किन्थे। उनीहरूको गोत्र प्रणाली आमाको नामबाट चल्थ्यो। त्यो बेलाको एउटा सम्बन्ध थियो। यौन सम्बन्धमा आधारित एउटा जीवन थियो। त्यतिबेला के भनिन्थ्यो होला एकले अर्काप्रति गरिने यौनमा आधारित मायालाई?  यौन सम्बन्धलाई व्यवस्थित गर्ने पुरुष र महिलाबीचको भावनात्मक सम्बन्धका युगपिच्छे फरक फरक आयामहरू छन्। फरक फरक नामहरू छन्। कैयौँ भाषामा शब्दहरू फरक फरक हुन्छन्। तर कैयौँ भाषामा एउटै शब्दले काम चलाउनुपर्ने हुन्छ। त्यसले गर्दा त्यतिबेला माया भनिन्थ्यो। मायाचाहिँ आम रूपमा प्रचलित कुरा हो। छोराछोरीलाई गर्ने पनि माया, लोग्ने–स्वास्नीको बीचमा हुने पनि माया।  प्रेममा मुलतः दुईवटा कुरा आधारभूत हुन्छन्। एउटा, यौन जीवनलाई व्यवस्थित गर्न साथी छनोटको अधिकारसँग सम्बन्धित छ यो। दोस्रो, यो समानतातिर अगाडि बढ्छ। किनकि प्रेमभन्दा अगाडिका जति पनि सम्बन्धहरू छन्, केटाकेटीबीचका, ती असमानतामा आधारित छन्। त्यसले समानताको माग गर्दैन। मनपरे पनि, मन नपरे पनि जुराएपछि सँगै बस्नुपर्‍यो। त्यहाँ छनोटको स्वतन्त्रता छैन। आफ्नो निर्णयको स्वतन्त्रता छैन। तर प्रेमको अवधारणा आइसकेपछि दुईवटा आधार छन् यसका। एउटा साथी छनोटको अधिकारसँग सम्बन्धित छ प्रेम भन्ने अवधारणा। दोस्रो, यो पुरुष र महिलाहरूको समानतातिर अगाडि बढ्नेसँग सम्बन्धित छ। जब अर्कोले असमान अनुभूति गर्छ, आफूलाई उत्पीडित अनुभूति गर्छ भने उसले छुट्टिन सक्छ। त्यसकारण महिला र पुरुषबीचका यस्ता सम्बन्धहरूको युगपिच्छे अवधारणाहरू, यसका जीवन व्यवहारहरू फरक छन्।  प्रेमको भन्नुस् वा आकर्षणको भन्नुस्, विपरीत लिङ्गीहरूबीचको केन्द्रीय तत्त्व यौन नै हो। खुलाखुला भन्नुपर्‍यो नि आजको समाजमा। त्यो केन्द्रीय तत्त्व प्राप्त गर्नका निम्ति मानिसले आफ्नो हृदयदेखिको भावनादेखि लिएर सबै कुरा मिल्नुपर्ने हुन्छ। त्यो मिल्छ भने त्यो प्रेम भयो। तपाईंले प्रेममा रोज्ने स्वतन्त्रता हुन्छ, त्यो भनेको छोड्ने स्वतन्त्रता पनि हो भन्नुभयो। यहाँ प्रेम सम्बन्ध तोडेर जानेहरूलाई चाहिँ धोका दियो, घात गर्‍यो भनेर आरोप प्रत्यारोप गर्ने गरिन्छ। यस्तो आरोप लगाउन मिल्ने कि नमिल्ने?  त्योचाहिँ व्यक्तिहरूबीचको आपसी करार वा समझदारीमा भर पर्छ। त्यो अरूले भन्ने कुरा होइन। जस्तो कि उनीहरू प्रेम सम्बन्धमा हुँदा एकले अर्काप्रति कस्तो प्रतिक्रिया जनाएका थिए? एकअर्काप्रति उनीहरूले गरेको प्रतिबद्धता तोड्ने काम भयो भने एकले अर्कोलाई धोकेबाज भन्न सक्ने भयो। तर उनीहरूले कस्तो प्रतिवद्धता गरेका थिए भन्नेमा भर पर्छ। समाजले फलानोले फलानोलाई धोका दियो भनेर भन्न सक्दैन। किन सक्दैन भने समाजसँग उसले प्रतिवद्धता कायम गरेको होइन।  जब कोही मान्छे प्रेम सम्बन्धमा गाँसिन्छन् भने उनीहरूले सधैँ बुझ्न सक्नुपर्दछ कि यो मागी विवाह जस्तो सात जन्मको खेल होइन। हिन्दूहरूको मागी विवाहमा जस्तो मारे पाप पाले पुण्यवाला प्रेम होइन त्यो। त्यो त एकअर्काप्रति दासत्व हो। विशेष त महिलाको पुरुषप्रतिको दासत्व हो। मारे पाप पाले पुण्य भनेको त महिलाको पुरुषप्रतिको दासत्व हो। दासत्व भनेको त लडाइँबाट मात्रै मुक्ति हुने कुरा हो। त्यसमा धोका भन्ने हुँदैन। जब कसैले कसैलाई रोज्न पाउँछ भने स्वतः छुट्न पनि पाउँछ।  तपाईंले कुनै ढोका खोल्नुहुन्छ भने भित्र जान पाइन्छ भन्नुको मतलब बाहिर निस्किन पनि पाइन्छ भन्ने हो। निस्किने ननिस्किने त उसको कुरा हो। त्यस कारण प्रेममा धोका भयो भनेर आरोपित गर्ने विषय होइन। मान्नुस्, तपाईं कसैलाई प्रेम गर्नुहुन्छ। तर उसले तपाईंलाई अस्वीकार गरिदियो, केही समयपछि वा कुनै मुद्धामा
धेरैले प्रेमको विषयमा आआफ्नै परिभाषा दिइरहेका हुन्छन्। तपाईंलाई चाहिँ प्रेम भनेको के हो भन्ने लाग्छ? जीवकै जीवनमा र मानिसको जीवनमा एउटा महत्त्वपूर्ण पक्ष हो– यौन र सन्तान उत्पादन। किनकि सन्तान उत्पादन नभईकन समाज नियमित रूपमा चल्दैन। त्यसको निम्ति उसलाई विपरीत लिङ्गीहरूबीचको यौनको आवश्यकता पर्दछ। त्यो यौन जीवनलाई व्यवस्थित बनाउनका निम्ति मानिसले विभिन्न अवधारणाहरू, व्यवहारहरू निर्माण गरेका छन्। त्योचाहिँ समाजको स्थिति जस्तो हुन्छ, त्यहीअनुसार निर्मित हुन पुगेको हुन्छ। त्यसकारण हरेक युगको प्रेमको परिभाषा फरक फरक हुन्छ। जुन बेलामा परिवार, निजी सम्पत्ति वा राज्य जस्ता चिजहरू थिएनन्, जसलाई आदिम समाज वा आदिम साम्यवादी समाज वा विभिन्न नामले लिइन्छ, त्यस बेलामा निजी सम्पत्ति भन्ने थिएन। त्यतिबेला विपरीत लिङ्गीहरूबीचको सम्बन्ध भनेको स्वतन्त्रतामा आधारित हुन्थ्यो, आफ्नो इच्छामा आधारित हुन्थ्यो र त्यो स्थायी प्रकृतिको हुँदैनथ्यो। बच्चाहरू जन्मिन्थे र त्यो सिङ्गै कुलको बच्चा हुर्काउने जिम्मा हुनपुग्थ्यो। कसैको व्यक्तिगत बच्चा भन्ने हुँदैनथ्यो। त्यहाँ बाबुहरू प्रष्ट नचिनिने र आमाहरू मात्रै चिनिने भएको हुनाले आमाको नामबाट नै बच्चाहरू हुर्किन्थे। उनीहरूको गोत्र प्रणाली आमाको नामबाट चल्थ्यो। त्यो बेलाको एउटा सम्बन्ध थियो। यौन सम्बन्धमा आधारित एउटा जीवन थियो। त्यतिबेला के भनिन्थ्यो होला एकले अर्काप्रति गरिने यौनमा आधारित मायालाई? यौन सम्बन्धलाई व्यवस्थित गर्ने पुरुष र महिलाबीचको भावनात्मक सम्बन्धका युगपिच्छे फरक फरक आयामहरू छन्। फरक फरक नामहरू छन्। कैयौँ भाषामा शब्दहरू फरक फरक हुन्छन्। तर कैयौँ भाषामा एउटै शब्दले काम चलाउनुपर्ने हुन्छ। त्यसले गर्दा त्यतिबेला माया भनिन्थ्यो। मायाचाहिँ आम रूपमा प्रचलित कुरा हो। छोराछोरीलाई गर्ने पनि माया, लोग्ने–स्वास्नीको बीचमा हुने पनि माया। प्रेममा मुलतः दुईवटा कुरा आधारभूत हुन्छन्। एउटा, यौन जीवनलाई व्यवस्थित गर्न साथी छनोटको अधिकारसँग सम्बन्धित छ यो। दोस्रो, यो समानतातिर अगाडि बढ्छ। किनकि प्रेमभन्दा अगाडिका जति पनि सम्बन्धहरू छन्, केटाकेटीबीचका, ती असमानतामा आधारित छन्। त्यसले समानताको माग गर्दैन। मनपरे पनि, मन नपरे पनि जुराएपछि सँगै बस्नुपर्‍यो। त्यहाँ छनोटको स्वतन्त्रता छैन। आफ्नो निर्णयको स्वतन्त्रता छैन। तर प्रेमको अवधारणा आइसकेपछि दुईवटा आधार छन् यसका। एउटा साथी छनोटको अधिकारसँग सम्बन्धित छ प्रेम भन्ने अवधारणा। दोस्रो, यो पुरुष र महिलाहरूको समानतातिर अगाडि बढ्नेसँग सम्बन्धित छ। जब अर्कोले असमान अनुभूति गर्छ, आफूलाई उत्पीडित अनुभूति गर्छ भने उसले छुट्टिन सक्छ। त्यसकारण महिला र पुरुषबीचका यस्ता सम्बन्धहरूको युगपिच्छे अवधारणाहरू, यसका जीवन व्यवहारहरू फरक छन्। प्रेमको भन्नुस् वा आकर्षणको भन्नुस्, विपरीत लिङ्गीहरूबीचको केन्द्रीय तत्त्व यौन नै हो। खुलाखुला भन्नुपर्‍यो नि आजको समाजमा। त्यो केन्द्रीय तत्त्व प्राप्त गर्नका निम्ति मानिसले आफ्नो हृदयदेखिको भावनादेखि लिएर सबै कुरा मिल्नुपर्ने हुन्छ। त्यो मिल्छ भने त्यो प्रेम भयो। तपाईंले प्रेममा रोज्ने स्वतन्त्रता हुन्छ, त्यो भनेको छोड्ने स्वतन्त्रता पनि हो भन्नुभयो। यहाँ प्रेम सम्बन्ध तोडेर जानेहरूलाई चाहिँ धोका दियो, घात गर्‍यो भनेर आरोप प्रत्यारोप गर्ने गरिन्छ। यस्तो आरोप लगाउन मिल्ने कि नमिल्ने? त्योचाहिँ व्यक्तिहरूबीचको आपसी करार वा समझदारीमा भर पर्छ। त्यो अरूले भन्ने कुरा होइन। जस्तो कि उनीहरू प्रेम सम्बन्धमा हुँदा एकले अर्काप्रति कस्तो प्रतिक्रिया जनाएका थिए? एकअर्काप्रति उनीहरूले गरेको प्रतिबद्धता तोड्ने काम भयो भने एकले अर्कोलाई धोकेबाज भन्न सक्ने भयो। तर उनीहरूले कस्तो प्रतिवद्धता गरेका थिए भन्नेमा भर पर्छ। समाजले फलानोले फलानोलाई धोका दियो भनेर भन्न सक्दैन। किन सक्दैन भने समाजसँग उसले प्रतिवद्धता कायम गरेको होइन। जब कोही मान्छे प्रेम सम्बन्धमा गाँसिन्छन् भने उनीहरूले सधैँ बुझ्न सक्नुपर्दछ कि यो मागी विवाह जस्तो सात जन्मको खेल होइन। हिन्दूहरूको मागी विवाहमा जस्तो मारे पाप पाले पुण्यवाला प्रेम होइन त्यो। त्यो त एकअर्काप्रति दासत्व हो। विशेष त महिलाको पुरुषप्रतिको दासत्व हो। मारे पाप पाले पुण्य भनेको त महिलाको पुरुषप्रतिको दासत्व हो। दासत्व भनेको त लडाइँबाट मात्रै मुक्ति हुने कुरा हो। त्यसमा धोका भन्ने हुँदैन। जब कसैले कसैलाई रोज्न पाउँछ भने स्वतः छुट्न पनि पाउँछ। तपाईंले कुनै ढोका खोल्नुहुन्छ भने भित्र जान पाइन्छ भन्नुको मतलब बाहिर निस्किन पनि पाइन्छ भन्ने हो। निस्किने ननिस्किने त उसको कुरा हो। त्यस कारण प्रेममा धोका भयो भनेर आरोपित गर्ने विषय होइन। मान्नुस्, तपाईं कसैलाई प्रेम गर्नुहुन्छ। तर उसले तपाईंलाई अस्वीकार गरिदियो, केही समयपछि वा कुनै मुद्धामा

About