" စွန်းလွန်းဆရာတော်ကြီးဟောကြားသော ပဋ္ဌာန်းတရားတော် " ................................................................................. ပဋ္ဌာန်းတရားတော်ကြီးကို ဟောကြားတော်မူပါဟု ဝန်ကြီးချုပ်ဦးနုက လျှောက်ထားရာ သခင်နု ရန်ကုန်မြို့မှာ နေစဉ်အခါက မြင်းခြံမြို့စွန်းလွန်းဂူကျောင်း ဘုန်းတော်ကြီး ဦးကဝိ ရှိတယ်လို့ မကြားဘူးလား။ ကြားပါ၏ဘုရား။ အဲဒါ ဟိတ်ခတ်တာ၊ ဟေတုပစ္စယော-လို့ ခေါ်တယ်။ ၎င်းနောက် သွားအုံးမှပါလေလို့ အာရုံက မဆန့်ဘူးလား။ ဆန့်ပါ၏ဘုရား။ အဲဒီ အာရုံဆန့်တာကို အာရမ္မဏ ပစ္စယော-လို့ ခေါ် တယ်။ နောက်တဖန် အိမ်မှာ ကျီးစားစား ခွေးစားစား ဘုန်းတော်ကြီး၏ခြေရင်းသို့ မရောက် ရောက်အောင် သွားအုံးမှဘဲလို့ ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကို အာရုံကဆွဲလာ၍ ယခု ဘုန်းတော်ကြီး ခြေရင်းသို့ ရောက်လာတာဟာ ဒကာကြီး လာချင်လို့ လာတာမဟုတ်ဘူး၊ ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကို အာရုံက အဓိပတိ တပ်၍ဆွဲလာခြင်းကြောင့် အဓိပတိပစ္စယော-လို့ခေါ်တယ်။ မှန်လှပါဘုရား။ အဲဒါ ဘာကြောင့် လာရတာလဲဆိုလျှင် ရှေးက ဘုန်းတော်ကြီးနှင့် တွေ့ခဲ့ရဘူးလို့ ခုတွေ့ချင်တယ်။ ခုတွေချင်လို့ တွေ့ရပြန်တယ်၊ နောင်ကိုလဲ တွေ့ရလေအုံးမယ်။ ဒကာကြီး ဝက်သားများ စားဘူးသလား။ စားဘူးပါ၏ဘုရား။ အဲ ရှေးက ဝက်သားကို စားဘူးလို ခုစားချင်တယ်၊ ခုစားချင်လို့ စားရပြန်တယ်။ နောင်ကိုလဲ စားရလေအုံးမယ်။ ခွေးသားကော စားဘူးပါသလား။ မစားဘူးပါဘုရား။ အဲ ရှေးက ခွေးသား မစားဘူးလို ခုမစားချင်ဘူး၊ ခု မစားချင် ခု မစားဘူး။ နောင်ကိုလဲ စားရမှာ မဟုတ်ဘူး။ ရှေးက သည်တရားမျိုးကို နာခဲ့ရဘူးလို့ ခု နာချင်တယ်။ ခု နာချင်လို ခု နာရပြန်တယ်။ နောင်ကိုလဲ နာရလေအုံးမယ်။ အနန္တရ, သမနန္တရ, သဟဇာတ, အညမည ပစ္စည်း ဆက်မသွားပေဘူးလား။ သွားပါ၏ဘုရား။ ဘုန်းကြီး၏ခြေရင်းရောက်တော့ ဘုန်းကြီးက ရှေးဦးစွာ ဘုရားကန်တော့၊ မေတ္တာပို့၊ အမျှဝေ၊ မိမိ ခန္ဓာကိုယ်ကို ဘုရားလှူ၊ နှာသီးဖျားမှာ စိတ်ကိုထား၊ လေတိုးထိတော့ သိလိမ့်မယ်။ သိတဲ့အပေါ် သတိထားရမယ် ပြောတော့ နိဿယပစ္စယော၊ ဥပနိဿယ ပစ္စယော-လို့ ခေါ်တယ်။ မှန်လှပါဘုရား။ အားထုတ်ဆဲ အခိုက်အတန့်မှာ မျက်စိကကော တောင် ကြည့် မြောက်ကြည့် ကြည့်သေးရဲ့လား။ မကြည့်ပါဘုရား။ နားကကော ဟိုထောင် သည်ထောင် ထောင်သေးရဲ့လား။ မထောင်ပါဘုရား။ နှာခေါင်းကကော ဟိုရှူ သည်ရှူ ရှူသေးရဲ့ လား။ မရှူပါဘုရား။ ပါးစပ်ကကော ဟိုစားချင် သည်စားချင်ရှိသေးရဲလား။ မရှိပါဘုရား။ ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကကော ဟိုသွားချင် သည်သွားချင် ရှိသေးရဲ့လား။ မရှိပါဘုရား။ အဲ-စက္ခုန္ဒြေ၊ သောတိန္ဒြေ၊ ဃာနိန္ဒြေ၊ ဇိဝှိန္ဒြေ၊ ကာယိန္ဒြေ၊ ဆိုတဲ့ ဣန္ဒြေငါးပါး မလုံဘူးလား။ လုံပါ၏ဘုရား။ အဲဒါ ဣန္ဒြိယပစ္စယော-လို့ ခေါ်တယ်။ မိမိနှာသီးဖျားမှာ လေတိုးတာကို သတိနှင့် သုံးသပ်ပါများသော် ဈာန်၏သတ္တိ ဖြစ်ပေါ်၍ လာလိမ့်မည်၊ ဈာန်ဆိုတာ ကိလေသာ လောင်ကျွမ်းခြင်းကို ဈာန်ဟုခေါ်သည်။ အဲဒါ ဈာနပစ္စယော-လို့ ခေါ်တယ်။ မှန်လှပါဘုရား။ ဘုန်းကြီးက ခန္ဓကိုယ်တွင် ပူမှန်း သိတဲ့ အပေါ်မှာ သတိထား၊ ပူမှုနှင့် သိမှု ချုပ်လိမ့်မယ်။ အေးမှန်းသိတဲ့အပေါ် သတိထား၊ အေးမှုနှင့် သိမှုချုပ် လိမ့်မယ်ဆိုတော့ မဂ်ခရီးရောက်ခြင်းကြောင့် မဂ္ဂပစ္စယော- လို့ခေါ်တယ်။ မှန်လှပါဘုရား။ ၎င်းမဂ်ခရီးသို့ သွားပါများ၍ သမာဓိ ကြီးထွားလာသော် ဥဒယဗ္ဗယဉာဏ် အမြင်သန်၍လာခြင်းကြောင့် မရှိတာကို ကျေးဇူးပြုလိမ့်မယ်၊ ရှိတာကိုလဲ ကျေးဇူးပြုလိမ့်မယ်။ မရှိတာက ငါ့ခြေ ငါ့လက် ငါ့ခေါင်း, ရှိတာက စိတ် စေတသိက် ရုပ် နိဗ္ဗာန်ဆိုတဲ့ ပရမတ္ထတရားပဲ။ ကင်းတာကိုလဲ ကျေးဇူးပြုလိမ့်မယ်၊ မကင်းတာကိုလဲကျေးဇူးပြုလိမ့်မယ်။ မကင်းတာက-သင်္ခတဓာတ်၊ ကင်းတာက-အသင်္ခတဓာတ် မဟုတ်လား။ ဟုတ်ပါ၏ဘုရား။ အဲဒါ အတ္ထိပစ္စယော, နတ္ထိပစ္စယော, ဝိဂတပစ္စယော, အဝိဂတပစ္စယော- လို့ခေါ်တယ်။ * ၎င်းပဋ္ဌာန်းဒေသနာတော်ကို လိုရင်းပစ္စည်းလောက် ဖော်ပြလိုက်သည်။ စွန်းလွန်းဆရာတော်ဘုရားကြီး ထေရုပ္ပတ္တိကထာစာအုပ်မှ ကူးယူဖော်ပြသည်။ crd: ဓမ္မအသိဖြင့်အကျိုးရှိရှိနေမည် #စွန်းလွန်းဆရာတော်ဘုရားကြီးဉီးကဝိ #တရားတော်များ - @ayecho1323