Қадірлім! Жүрек жаралар сөздер, өзімшіл, өткір көздер, сүйген жардың орынсыз сыны, әріптестің мысқыл күлкісі, басшының өктем үні өңменіңнен өтті ме? Қалай жеңілдеймін?! Жеңіле алмаймын депсің… Тағдырыңнан шаршап жүрсің бе? Бүтін ғұмырдан безіп, қашып кетің келе ме? Ішіңдегі түтінге тұншығып жатсаң да, сендегі тағдырда бірдеңе дүрыс болмай жатқанын білсең де күресуден, дәлелдеуден, көңіл табудан, мойындамаудан, кінә артып кінәлаудан, ақталудан, мақтанудан, өзіңді өзің алдаудан әлі де талмайсың ғой шіркін… Жеңілмеу дегеннің сыры да сол болар, бәлкім?! Қай-қай пенде болмасын іздегеніне жауапты Құдайдан ғана табады. Құдайдан іздемесе адасқан үстіне адаса береді. Жаратылыс біз болғанда Жаоатқанмен байланыс болды ғой. Бір кездері сондай пәк болдық. Аңғал болдық. Ғұмырдың басы сондай жақсы басталып еді негізі, йә? Алланың разылығы үшін ата-ананы, сүйген жарды, сүйкімді баланы, көршіні, әріптесті, айналаны қадірлеп, құрметтеп бастап едік қой… Енді, міне.. Қиналысымыз мынау.. Не болды? Мәселе неде? Өзің түсінбей жүрсің бе? Бар мәселе - біздің БАҒА беруімізде екен. Амалға, әрекетке, ниетке емес, адамға баға беруімізде. Біз туа сала баға беруге дағдыланғанбыз. - [ ] “3 кг 23 грамм” болып туылды; - [ ] “11 айында” жүріп кетті; - [ ] “2 жасында” толық сөйледі; - [ ] балабақшада “озат” топта оқыды; - [ ] Мектепті “алтын белгіге” бітірді; - [ ] Универде “қызыл диплом” алды; - [ ] Жұмысқа “қаладағы ең күшті мекемеге” тұрды; - [ ] “Кәсіпкерге” тұрмысқа шықты. Қарап отырсақ, бұл бізге туа сала бүгінгі күнге дейін берілген бағалар. Яғни әлеуметтік статус пен жұрт алдындағы бедел, басқалармен өзіңді салыстыру, ата-ананы ұятқа қалдырмау т.б. категориялар арқылы тек жұрт қана емес, біз өзімізге өзіміз баға беруге дағдыландық. Өзімізді салыстырудан, төмендетуден яки асқақтаудан, мақтанудан әлі де шаршайтын түріміз жоқ. Қадірлім-ау, алдыңғы жазбада айтқандай, біздің біліміміз, сезіміміз, ойымыз, түгел айналамыз да, тіпті өзіміз (бас, көз, құлақ, қол т.б.) де Жаратқанның меншігіміз. “Менікі деп жүргеннің бәрі Оныкі”,-дейді ғой Абайдың өзі. Алла Тағала бізге бұның бәрін сыйлады. Сықырлаған саусақты да, тақ-тақ еткен тілді де, данышпансыған басты да. Алайда бұл нығметтің бәрін БАҒА БЕРУ үшін немесе БАҒА АЛУ үшін емес, жай ғана БАҒАЛАУ үшін берді. БАҒАЛАУ - сізге берілген әр нығметті күйеуден, бастықтан, басқадан емес тек ЖАРАТҚАННАН деп қабылдау. БАҒАЛАУ - сізді сынаушы, ренжітуші күйеу де, ене де, әріптес те, құрбы да өміріңізді қамтамасыз етпейтінін түсіну. БАҒАЛАУ - сізге берілген әр нығметтің (ауа, су, ой, сана, денсаулық) бағасыз екендігін білу. БАҒАЛАУ - Жаратқанның құлы, Жаратқанның ғана меншігі, сіздің шынайы бағаңызды тек Әлемдердің Жаратушысы ғана бере алатындығын түйсіну. Өзіңнің адам алдындағы емес, Жаратқанның алдындағы бағаңа бір сәт үңіліп көрші. Ол сені жоқтан жаратты. Тамырыңа қан таратты. Тұла бойыңа сезім сыйлады. Миллиондаған тіршіліктің ішінен сені әу баста үздіктердің үздігі қылып қойды. Жаным-ау, сенің бағаң - сенің сау жүрегің! Бүлінбеген, қараймаған. Тілінбеген, жамалмаған… Қара ниет қоқыстарды жинамаған, Жаратылыс атаулыны сынамаған Жай ғана бар болғанына шүкір етіп, Өмір айдынында ғұмыр кешуге ұмтылған Сап-сау жүрек қана - СЕНІҢ БАҒАҢ! Баға берме, жай ғана БАҒАЛАШЫ! Сау жүректі сақташы… - @zhutayeva