@ashinsadhamma: '' ပြင်လို့မရတဲ့ အကုသိုလ် '' ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ "ပုထုဇဉ်"ဆိုတာ, "ကောင်းတာ"လည်း လုပ်မိတာပဲ ၊ "မကောင်းတာ"လည်း လုပ်မိတာပဲ။ အဲဒီတော့ "မကောင်းတာ"တွေ လုပ်မိပြီးလို့ ရှိရင်လည်း "တစ်သက်လုံး အရှုံးပေးရတော့မလား?"ဆိုတော့ - မဟုတ်ဘူး။ အဲ့ဒီ"ကံတရား"တွေက " လွတ်မြောက်တဲ့ နည်းလမ်း"တွေရှိတယ်။ ဆိုပါစို့ - "အကုသိုလ်တစ်ခု"လုပ်ထားမိပြီး ပြင်လို့မရတဲ့ "အကုသိုလ်"ဆိုတာမရှိဘူးနော်။ "ဒေဝဒတ်ကြီး"ဟာ "အမြင့်ဆုံး အကုသိုလ် ကံ"ကို ကျူးလွန် ထားတယ်။ "ဘုရား"နဲ့ပတ်သက် တဲ့ "လောဟိတုပ္ပါဒက" တို့ , "သံဃာ"နဲ့ပတ်သက်တဲ့ " သံဃာဘေဒက"တို့ ဆိုတဲ့ - ဒီ "ပြစ်မှုကြီး နှစ်ခု"ကျူးလွန် ထားတယ်။ "ဒေဝဒတ်"နဲ့ပတ်သက်ပြီး မြတ်စွာဘုရား"က "ဗျာဒိတ်"ပေးတယ်။ ဘာပေးလဲ။ "အာပါယိကော နေရယိကော ဒေဝဒတ္တော " "ဒေဝဒတ် က အပါယ် ရောက်မှာပဲ ၊ ငရဲကျမှာပဲ" လို့ "definate" ပြောတယ်။ "အတေကိစ္ဆော"- "ပြင်လို့ မရတော့ဘူး, ကုစားလို့မရ တော့ဘူး" "ကပ္ပဋ္ဌော" "တစ်ကမ ္ဘာလုံး ငရဲခံရမယ်"-လို့ ဒီလိုပြောတယ်။ အဲဒီ"ပြောဆိုချက်"နဲ့ ပတ်သက်ပြီးတော့ - "ရဟန်းအချို့"က "သံသယ"ဖြစ်တယ်။ "မြတ်စွာဘုရား-က ဘာဖြစ်လို့ "ဒေဝဒတ်" ကို ဒီလိုအတိအကျကြီး ပြောနိုင်တာတုန်း?"-လို့ ဆိုတော့ "မြတ်စွာဘုရား"ကရှင်းပြတယ်။ ဒါလည်း"မှတ်သားစရာတစ်ခု"ပဲ။ ဘယ်လို ရှင်းပြတုန်းလို့ဆိုတော့- "ဒေဝဒတ်"ရဲ့ "သန္တာန်"မှာတဲ့- "အပ်ဖျားလေး"လောက်, (စာထဲမှာတော့ "သားမြီးဖျား"လို့ ပြောတယ်။ နားလည် အောင်လို့ "အပ်ဖျားကလေး"လောက်။) "ထောက်ပြ စရာနေရာ" မှာ တောင် "ဖြူစင်တဲ့ သဘာဝတရား"တွေ မကျန်တော့ဘူး"-တဲ့။ "ဒီလို မကျန်လို့ "ငါ ဘုရား"က -ဒီလိုဟောတာ ၊ အကယ်၍ "အပ်ဖျားလေး"လောက် " ထောက်ပြစရာ ကုသိုလ်လေး ကျန်နေသေးတယ်"ဆိုရင် ငါ ဒီစကားမပြောဘူး"-တဲ့။ ကြည့်။ "ဒေဝဒတ်"မှာ "ကုသိုလ်"တွေ "လုံးဝကုန်သွားတဲ့ အဓိပ္ပါယ်" "မြတ်စွာဘုရား"ပြောတယ်နော်။ အဲ့ဒီ "ပုဂ္ဂိုလ်မျိုး"မှ "ငရဲကျမှာ"လို့ "အတိအကျ" ပြောလို့ရတယ်။ ကျန်တဲ့ "ပုဂ္ဂိုလ်"တွေ "ငရဲကျမယ်"-လို့ "အတိအကျ" ပြောလို့မရဘူး။ "မြတ်စွာဘုရား"ရဲ့ "ဒေသနာတော်"က ဒီလို။ ကြည့် - ဟောပုံချင်း မတူဘူး။ "ပါဏာတိပါတ"နဲ့ ပတ်သက်ပြီးတော့ - "နိဂဏ္ဌနာဋပုတ္တ" က, " ပါဏာတိပါတ"-အမှုပြုတဲ့ "ပုဂ္ဂိုလ်အားလုံး"ဟာ "ငရဲကျတယ်"။ ဒီလိုဟောတယ်။ "မြတ်စွာဘုရား"က အဲဒီလို မဟောဘူး။ "ဟောပုံခြင်း"-တူ/မတူ စဉ်းစားကြည့်။ "ဗုဒ္ဓမြတ်စွာ"က- " ပါဏာတိပါတော နိရယသံဝတ္တိနိကော " "ပါဏာတိပါတ အမှုသည် ငရဲ ၌ ဖြစ်စေနိုင်တယ်" လို့ ဟောတာ။ "ဒါ ငရဲ မှာဖြစ်ရမယ်"-လို့ မဟောဘူးနော်။ "အကုသိုလ်အမှု-ပြုရင် "ငရဲကျမယ်"-လို့ မပြောဘူး။ "ဒီဟာ က ငရဲ ကို ကျစေနိုင်တယ်"-ဆိုတဲ့ စကားကိုပြောတာ။ သေချာပေါက် "ကျမယ်"-လို့ ပြောတာမဟုတ်ဘူး။ သို့သော်, "သူ အကျိုးပေးရင် ငရဲ ကျဖို့ရှိတယ် ၊ မကောင်းတဲ့ အကျိုး ကိုပေးမယ်"-ဆိုတာကိုပြောတာ။ ဒါပေမယ့် "လူတစ်ယောက်"ကိုကြည့်ပြီး, "ဒီလူဟာ ငရဲကိုသွားမှာ"-ဆိုတာတော့ "ဒေဝဒတ်"ကို "အတိအကျ"ပြောတယ်။ "ကံ"-ဆိုတာ "အခြံအရံအကြောင်း"တွေပေါ်မှာ "မှီတည်"ပြီး"အကျိုးပေး"တယ်။ "အခြေအနေ ကောင်း"တွေ ရှိနေတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ် မှာ ဒီ"အကုသိုလ် ကံ"က "အကျိုးပေးလို့မရ"ဘူး။ "မြတ်စွာဘုရား"က-"လောဏကပလ္လသုတ်"-မှာ "ဆားခဲ" နဲ့ ဥပမာ ပေးထားတာ မှတ် သားစရာပေါ့။ "ဆားခဲလေးတစ်ခဲ"ကို "သောက်ရေခွက်"ထဲ ထည့် လိုက်ရင်သောက်မဖြစ်အောင်"ငန်"မှာပဲ။ ဒါပေမယ့် အဲဒီ ပမာဏ"ဆားခဲ"ကို "ရေကန်"ထဲထည့်လိုက်, "မြစ်" ထဲထည့်လိုက်, ပျောက် သွားမှာပဲ။ လူတွေမှာ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် အခြေအနေချင်း မတူကြဘူး။ ဒီလိုမှတ်ရမယ်။ ပါမောက္ခချုပ် ဆရာတော်အရှင် နန္ဒမာလာဘိဝံသ Credit မေတ္တာဖြင့် အရှင်သဒ္ဓမ္မ ( ဆင်ဖြူတော် ) ပြန်လည်မျှဝေပါသည်

အရှင်သဒ္ဓမ္မ { ⓕ.𝐩.ţ }࿐

Open In TikTok:

Region: KH

Thursday 26 December 2024 13:05:16 GMT