Story 4 | Part 1 | POV: shiniship ka ng nanay mo sa anak ng bago niyang kumare without them knowing na sya ang naitulak mo sa imburnal. Hindi lahat ng batang lumaki abroad ay sabik umuwi sa Pilipinas. Para kay Y/N, ang Pilipinas ay parte lang ng mga kwento ng Mama niya—init ng araw, amoy ng dagat, at dami ng kamag-anak na laging may tanong kung may boyfriend na ito. Lumaki siya sa London kung saan malamig, tahimik, at sanay na may space para sa sarili niya. Sa unang pagkakataon matapos ang ilang taon na nakatira sa London, babalik siya sa lugar na pinagmulan ng kanyang ina—sa Palawan. Y/N: Mom, this is insane. I’m literally melting. Do you want me to die here? Like, seriously? Mary: Anak, normal lang yan. Welcome to the Philippines. Y/N: Normal? Mom, in London we don’t sweat like this unless we’re at the gym. Look at me, I feel sticky already! Y/N: Eh di magpalit ka ng damit. Simple lang. Y/N: Mom, this is not my vibe. Mary: Y/N, wag kang maarte dyan. You’re Filipino, kaya dapat kayanin mo ito. Don’t forget where you came from. Y/N: I came from London, Mom. Mary: Doon ka lang pinanganak at pilipino ka pa din! — fast forward Sa maliit na billiard hall sa baryo, abala ang mga tambay sa bola at chismisan. Si Jeo, nakasando at pawisan, hawak ang taco stick na parang siya ang hari ng mesa. Earl: Pre, balita ko, may bago raw titira sa bahay nila Aling Rosa. bungad ni earl habang sumisipsip ng softdrinks sa plastik. Siko: Eh di ba patay na si Aling Rosa? Tonix: Oo nga. Eh yung anak daw niya sa London uuwi. Kasama raw nung anak din nung anak—ewan kung apo ba o kung ano. Earl: Aba, sosyal! Imported! Pero si Jeo, walang pakelam. Tumira lang ng bola, swabe ang pasok sa pocket. Jeo: Anong pakelam ko kung galing pa sila ng London? Pare-pareho lang naman lahat pag dito tumira init, lamok, at kuryente na laging brownout. Naghalakhakan ang tropa. Siko: Yabang mo talaga, Jeo. Malay mo, maganda yung anak.” pang-aasar ni Siko. Jeo: Maganda o hindi, hindi ko problema yan, basta huwag lang maarte, dahil dito sa atin, bawal ang maarte. — fast forward Pagkababa pa lang ng van, agad na sinalubong si Mama ng isang babae mula sa kabilang bahay. Medyo maingay, madaldal, at halatang sanay makipagkapwa. “Uy! Ikaw ba si Mary?” tanong ng babae, sabay lapit. “Yes po, ako nga. Ikaw po?” sagot ni Mama, medyo nagulat. “Ako si Janice, kapitbahay ni Aling Rosa. Lagi ka niyang naikukwento noon—yung anak niya na nasa London.” Bigla siyang tumigil, tapos pinagmasdan si Mama mula ulo hanggang paa. “Ikaw ba ‘yung anak ni Rosa?” Mary: Oo.. “Ahh!” sagot ni Janice, natawa na rin. Janice: Anak mo? Mary: Oo, Y/N ang pangalan nya. Anak say hello to tita janice. Y/N: Hello Nagsimula ang panibagong kabanata sa buhay ni Y/N. Isang simpleng araw ng pagdating pero hindi niya alam, iyon din ang araw na unti-unti siyang haharap sa mga sitwasyong magbabago sa kanya. At sa isang baryong puno ng ingay, tawanan, at tsismisan nakahanda na ring pumasok sa eksena ang isang hambog na tambay ng kanto na magpapasakit ng ulo niya. Y/N: Mom, I’ll just walk around… you know, explore. I promise, I won’t get lost. Mary: Okay, pero wag kang magtataray pag pinawisan ka dyan. Lumabas ako ng bahay, naglakad-lakad sa kalsada. Ang daming mga bata naglalaro ng tumbang preso, tapos may jeep na dumadaan na may nakakabit pang mga karatula ng fiesta. Ang gulo, pero in a weird way.. interesting. Biglang may batang nagbibisikleta na halos wala nang preno, diretso sa akin. “Oh my God!” sigaw ko, at sa sobrang gulat ko, napaatras ako — sabay napamuwang ng kamay at may naitulak ako. Diretso sa bukas na imburnal yung isang lalaki na dumadaan lang sana. “PUT—!!!” malakas na curse ang narinig ko mula sa loob ng imburnal. Nanlaki mata ko, napasigaw. “Oh my God, I’m so sorry! I didn’t mean to—” Dahan-dahang umahon mula sa imburnal yung lalaki, basang-basa, amoy kanal, at halatang galit na galit. Jeo: (sigaw) PUT—!!! SINO YUNG— Y/N: it was an accident! (takbo bigla pauwi) #pov #au #fyp #jeoong #jeoongedits - @ysmin_ong