nikography1 :
კი, მესმის და გასაგებია, რომ ალბათ ვიღაცისთვის ამ ყველაფერს, სულ რაღაც 10 წამი (არცკი ალბათ) სჭირდება, მაგრამ მოდი მეორე მხრიდანაც შევხედოთ ამ ყველაფერს ხო? მიყვარს, უდიდეს პატივსაც ვცემ, ვგულშემატკივრობ ყცელაფერში, რაშიც კი მისი სურვილი და დადებითი დამოკიდებულება დევს, მაგრამ თუ ეს დღის მანძილზე არ ვუთხარი, რატომ ნიშნავს იმას, რომ შემიძლია, მაგრამ არ ვაკეთებ? ემოციურად როდესაც ხარ დაშლილი, დანგრეული, ფსიქოლოგიურად ვერ ერევი მომენტებში საკუთარ თავს, და ეს შეიძლება გამოწვეული იყოს ბევრი მიზეზით, შრომობ, წელზე ფეხებს იდგამ, რომ შენც და მასაც ბედნიერი მომავალი გქონდეთ, რატომ არ შეიძლება ამის გათვალისწინება? მუდმივად არასოდეს გვაქვს ადამიანებს იმის დრო, თუნდაც სამსახურის სპეციფიურობიდან გამომდინარე, რომ ტელეფინი ავიღოთ და ვწეროთ ან დავურეკოთ და ვესაუბროთ.. რატომ არ არის ეს მისაღები? თუ დღის ბოლოს მაინც ნახავ თუნდაც 5-10 წუთით და ჩაეხუტები, ოდნავად მთელი დღის მოვლენებს გაუზიარებ, ისიც რაღაცას გაგიზიარებს, განა ეს რა, არაფერია? რამდენი ადამიანია დღიდან დღემდე ვერ ნახულობენ და ვერც ეკონტაქტებიან? მათ რაღა თქვან? არ შეიძლება ერთი ხელის მოსმით ყველაფრის ჩამოქცევა, მთელს დღეს ჯობია და მირჩევნია ის 1 წუთი, რომელსაც მასთან გავატარებ, უბრალოდ რეალობას უნდა გავუსწოროთ თვალი, მითუმეტეს, რომ დღევანდელი რეალობა იმაზე რთულია, ვიდრე ეს შეიძლება 10-15 წლის წინ ეთქვა ვინმეს ხო? ნუ შეხედავთ ყველაფერა ერთი ადამაინის მხრიდან, იმითაც დავინტერესდეთ, რატომ ხდება ეს? რა არის ამის რეალური განპირობება? ის რომ არ გვიყვარს, თუ ის, რომ უბრალოდ ფსიქოლოგიურად და მენტალ-ფიზიკურად დაშლილია ადამიანი და არ შეწევს იმის ძალა, რომ გაინადგუროს საკუთარი თავი და უბრალოდ Defeat?
2025-09-08 13:11:39