STORY 4 | #pov : ( PART 77) 📍 [POV: Y/N] Kinabukasan, parang balik ulit sa normal. Wala nang bonggang surprise, wala nang iyakan gaya kagabi—pero ramdam kong mas kumpleto ako ngayon. Kasi eto na siya, si Jeo. Nandito na ulit sa tabi ko. Pero syempre, dahil nandyan na siya, medyo nag-iinarte na ako. Kapag naglalakad kami papunta sa kusina, gusto ko hawak niya yung kamay ko. Kapag nakaupo siya, gusto ko katabi niya ako. Kapag may ginagawa siyang iba, gusto ko ako muna yung inuuna. Y/N (nakataas kilay, naka-cross arms): “Love, bakit ngayon ka lang nag-ayos? Kanina pa ako naghihintay.” Jeo (napakamot sa batok, nakangisi): “Baby, five minutes lang naman ako nawala. Arte mo.” Umirap ako, pero sa huli ngumiti rin ako. Kasi totoo naman—arte lang. Gusto ko lang ipaalala na miss na miss ko siya. Lalo na ngayon, na ramdam ko bawat minuto kasama ko siya ay sobrang espesyal. --- 📍 [JEO: POV] Alam kong nag-iinarte si Y/N, pero hindi ko kayang mainis. Nakakatuwa siyang tingnan habang nagsusungit-sungitan, lalo na kapag pinipilit niyang magtampo kahit kita naman sa mata niya na hindi niya kayang magtagal ng walang ngiti. At lalo na ngayong lumalaki na yung tiyan niya, mas nagiging clingy siya, mas demanding, pero mas lalo ko siyang minamahal. Para bang bawat reklamo niya ay dagdag dahilan kung bakit mas gusto ko siyang alagaan. Pero hindi lang sa araw—pati sa dis-oras ng gabi, may pasabog siya. --- 📍 [POV: Y/N] – 3:00 AM Nagising ako bigla, parang may kulang. Gutom. Pero hindi basta gutom—ibang level na craving. Yung tipong hindi ko matatanggap kung hindi ko makukuha. Lumapit ako sa kanya, idinikit ang labi ko malapit sa tenga niya. Y/N (mahina, nangingiliti sa tenga niya): “Love… gising ka?” Jeo (nakapikit pa, paos ang boses): “Hmm… bakit, baby?” Y/N (mahina pero gigil): “Gusto ko ng manggang hilaw na may bagoong… tapos kasama ng french fries na extra crispy. Tas may halo-halong yelo. Please.” Napadilat siya bigla, parang nanlaki yung mata. Jeo: “Baby… alas-tres ng umaga. Saan ako kukuha nun?!” Napapout ako, sabay hawak sa tiyan ko, parang batang nagmamaktol. Y/N (kunwari naiiyak): “Eh kasi gusto ni baby. Hindi ba mahal mo si baby?” Napahiga siya ulit, napasabunot sa buhok, parang hindi makapaniwala, pero tumayo pa rin. Jeo (nagbubulungan habang nagbibihis): “Diyos ko, baby. Kaya ko ‘to. Para sa’yo, para kay baby… kahit mangga’t fries pa yan ng alas-tres.” --- 📍 [JEO: POV] Sumakay ako ng motor, naghanap ng 24/7 store. Buti na lang may bukas pa na karinderya sa tabi ng kanto—nakakuha ako ng mangga. Fries? Naka-order ako sa isang fast food na bukas pa. Yung halo-halo, wala akong nakita, pero bumili ako ng yelo at juice bilang pampalit. Habang nagmamaneho pauwi, napaisip ako. Ganito na ba palagi? Biglang gising, biglang cravings? Pero kahit mahirap, natatawa ako kasi alam kong parte ‘to ng journey namin. Parte ng pagiging tatay ko soon. Pag-uwi ko, halos nakatulog na siya kakahintay, nakahiga pero nakapikit lang ng kalahati—parang nag-aabang pa rin. Nilapag ko yung tray sa tabi niya. Jeo (mahina, nakangiti): “Baby, mission accomplished. Mangga, fries, at ice… wala nga lang halu-halo. Pwede na ba ‘to?” Bigla siyang bumangon, parang batang ginising ng sorbetes, sabay ngumiti ng todo. Y/N: “Love!!! Ang bait-bait mo talaga! Ang pogi mo. Promise, ikaw lang forever.” Napatawa ako, at kahit antok na antok, pinagmamasdan ko siyang kumakain nang masaya. Kahit hassle, kahit pagod—lahat sulit kapag nakikita ko siyang ganito. --- CONTINUATION IN COMMENT:➡️ Disclaimer: This is just an AU (alternate universe)! Fictional lamang ang lahat ng nangyayari rito. Hindi ito totoo at walang koneksyon sa totoong buhay ng mga taong binabanggit. Just for fun and creative expression only!❤️ #jeoongedits #fyp #dontletthisflop #jeremiahong - @nicx_oej